کشاورزی
متاسفانه در دوره ای که فوتبالیست بودن و بازیگر شدن و پشت میز نشستن، به عنوان هنر و شأن اجتماعی قلمداد می شود، کشاورز زحمتکش و باغدار آبرومند و دامپرور پرتلاش، از ارج و شأن خاصی در اجتماع بهره مند نیست. جامعه ای که کشاورز و باغدار و دامپرورش از قشر ضعیف و محروم باشند، چنین جامعه ای قطعا و حتما درجا خواهد زد و با چالش ها و مشکلات زیادی دست و پنجه نرم خواهد کرد! یک شاخص مهم توسعه هر کشور، توسعه در زمینه کشاورزی و باغداری و دامپروری است که سراسر جنبه تولیدی دارد و برای عموم افراد جامعه مفید است. خودکفایی و استقلال یک کشور، در گرو رشد کشاورزی و دامپروری و باغداری، و حمایت ویژه از این مشاغل پرارج است.
برای اینکه گوشه ای از اهمیت این مشاغل مهم را از نگاه دین نشان دهیم، از باب تبرک، چند روایت گویا و رسا در این موضوعات را نقل می نماییم؛ به امید روزی که معرفی کشاورز نمونه به یک سمینار ساده محدود نشود، و این مشاغل در متن جامعه، هم از جهت اجتماعی و فرهنگی دارای شأن و منزلت ویژه خود باشند، و هم از جهت قانونی و مالی مورد حمایت و توجه ویژه مسؤولین قرار گیرند؛ ان شاء الله.
****************
کشاورزی، بهترین کارها و حلال ترین شغل ها است
الإمام الباقر «ع» ممّا رواه عن أبیه الإمام السّجّاد: خیر الأعمال زرع یزرعه، فیأکل منه البرّ و الفاجر... و یأکل منه السّباع و الطّیر(1)
امام باقر «ع» به نقل از پدرش امام سجّاد «ع»: بهترین کارها کشاورزی است، که نیکوکار و بدکار از [محصول] آن مى خورند... و حیوانات درنده و پرندگان [نیز] از آن بهره مى برند
الإمام الصّادق «ع»: ازرعوا و اغرسوا، و اللّه ما عمل النّاس عملا أحلّ و أطیب منه (2)
امام صادق «ع»: زراعت کنید و درخت بکارید، به خداى سوگند که مردمان هیچ کارى حلال تر و پاکیزه تر از آن ندارند
یزید بن هارون الواسطىّ قال: سألت جعفر بن محمّد «ع» عن الفلّاحین؟ قال: هم الزّارعون، کنوز اللَّه فی أرضه؛ و ما فی الأعمال شیء أحبّ إلى اللَّه من الزّراعة (3)
راوی مى گوید: از جعفر بن محمّد [امام صادق] «ع» در باره کشاورزان پرسیدم، فرمود: کشاورزان گنج هاى خدا بر روى زمین اند؛ در میان کارها، هیچ چیز نزد خدا محبوب تر از زراعت نیست
الإمام الصّادق «ع»: إنّ اللَّه عزّ و جلّ أحبّ لأنبیائه «ع» من الأعمال، الحرث و الرّعی (4)
امام صادق «ع»: خداى عز و جل، براى پیامبرانش، از میان کارها، زراعت و چوپانى را بیشتر دوست داشت
درخت کاری وظیفه است
الإمام الصّادق «ع»: خلق له (للانسان) الشّجر، فکلّف غرسها و سقیها و القیام علیها (5)
امام صادق «ع»: درخت براى او (=انسان) آفریده شده است، و او مکلّف است که آن را در زمین بنشاند و آب دهد و به آن رسیدگى کند
کشاورزی و درخت کاری، صدقه جاریه است
النّبیّ «ص»: ما من مسلم یغرس غرسا أو یزرع زرعا، فیأکل منه إنسان أو طیر أو بهیمة، إلّا کانت له به صدقة (6)
پیامبر «ص»: هیچ مسلمانى نیست که درختى را در زمین بنشاند یا زراعتى را کشت کند، و انسان یا پرنده یا چرنده اى از آن بخورد، مگر اینکه براى او صدقه اى محسوب می شود
النّبیّ «ص»: من غرس غرسا فأثمر، أعطاه اللَّه من الأجر قدر ما یخرج من الثّمر (7)
پیامبر «ص»: هر کس درختى بنشاند و به بار بنشیند، خدا به اندازه اى که میوه از آن فراهم آید به او پاداش مى دهد
درختان نخلی که امام علی (علیه السلام) می کاشتند
الإمام على «ع»؛ إنّه کان یعمل بیده و یجاهد فی سبیل اللَّه... و لقد کان یرى و معه القطار من الإبل و علیه النّوى، فیقال: ما هذا یا أبا الحسن؟ فیقول: نخل إن شاء اللَّه، فیغرسها فما یغادر منه واحدة (8)
امام على «ع»؛ او با دستان خود کار مى کرد و در راه خدا جهاد مى کرد... او را مى دیدند که با تعدادی شتر با بار هسته خرما، در حرکت است، و چون به او مى گفتند: یا أبا الحسن! اینها چیست؟ مى فرمود: درخت خرماست، ان شاء اللَّه؛ پس آنها را مى کاشت و حتى یکى از هسته ها را هم دور نمى انداخت
از رحمت خدا به دور است...!
الإمام الصّادق «ع»- عن أبیه: کان أمیر المؤمنین «ع» یقول: من وجد ماء و ترابا ثمّ افتقر، فأبعده اللَّه (9)
امام صادق «ع» به نقل از پدرشان از امیر المؤمنین «ع» نقل می کند که مى فرمود: هر کس آب و خاکى در اختیار داشته باشد و [کشت و کارى نکند و] فقیر بماند، خدا او را از رحمت خود دور سازد.*